Mijn weg naar "de trommel met een ziel"

In Nederland speelde ik djembe met een groepje dames, door het trommelen zijn we goede vrienden geworden, We hadden er veel lol in, trommelen, kletsen, lachen en theedrinken. We hadden soms ook een optreden en dat stimuleerde ons een “set-list” samen te stellen van de ritmes. Hiervoor gebruikte we de bekende djembe ritmes, maar we hebben ook met elkaar wat eigen ritmes bedacht, daar hadden we veel plezier en voldoening van.
We zijn allemaal begonnen bij dezelfde leraar, op deze manier hebben we elkaar leren kennen. In die tijd kocht ik van die leraar mijn eerste djembe. Ik hou van het geluid en hoe hij eruitziet. Djembe’s worden gemaakt van hout en geitenhuid, dat geeft de djembe het heldere, hoge “tone en slap” geluid (wanneer je met je hand op de rand van de trommel slaat), doordat de geitenhuid zo dun is (dunner dan die van een antilope of kalf).
Mijn eerste djembe zijn vel is wit met een grote, bruine vlek. Dit maakt hem uniek en dat vind ik leuk. Maar hé, eigenlijk zijn alle djembe’s uniek, omdat ze handgemaakt zijn van natuurlijke materialen.
In 2015 zijn we naar Zuid-Afrika verhuisd en “als je in Afrika bent…” dacht ik, ik moest gewoon een djembe in Afrika kopen! Op een dag zagen we op een markt in Johannesburg wat mooie djembe’s. Ik vond een zwarte trommel met een olifant erin gekerfd en weer geen effen vel. Het heeft zo’n mooi geluid! Ik speelde erop en heb hem gekocht. Mijn eerste zelf in Afrika gekochte djembe J
Toen we in 2018 naar Kenia verhuisden, wilde ik natuurlijk ook van dat Afrikaanse land een djembe hebben. Maar deze keer, wilde ik kijken…en voelen voor een djembe met een verhaal, een ziel. Wat ik niet heb gevonden! Maar wat ik heb gevonden…
Het was achterin een winkeltje, bij “The Boma’s of Kenya”; een toeristische plek, waar je kan zien hoe de verschillende stammen van Kenia leven. Je kan daar de hutten, de boma’s dus bekijken. Achterin dat winkeltje liet de eigenaresse me een djembe zien, maar ik zag een andere trommel die me aantrok, met een authentieke uitstraling en geur (kun je spreken van een geur? Ja ik denk het wel). Dus ik vroeg de vrouw wat voor trommel dit was en vooral wat voor vel. Ik kon zien en voelen dat dit iets bijzonders was. Ze vertelde me dat het een Isukuti trommel was, gebruikt door de Luhya stam van Kenia, het vel is van een monitor lizard (hagedis). Wow, dacht ik, een hagedis! Het geluid van de trommel was niet het perfecte geluid als van de djembe’s die ik eerder die dag had bekeken, maar het voelde goed, authentiek, speciaal. Ja, dit is waar ik naar op zoek was, iets unieks! De vrouw vertelde me haar prijs (dus, dan heb je de trommel gevonden die je zocht, word je helemaal enthousiast en dan moet je proberen om je “pokerface” op te zetten, voor de onderhandelingen…) en liet me wat trommels in de ruimte ernaast zien, twee sets (3 stuks) van deze trommels! Ik deed mijn best om me aan mijn aan mezelf gemaakte belofte te houden om die dag niets te kopen, alleen oriënteren en mijn tijd te nemen om er thuis over na te denken. Ik vond de sets ook leuk, maar bedacht me dat het wat overdreven zou zijn om een set trommels te kopen, gewoon voor mezelf. Ik vond de eerste trommel die ze me liet zien mooi, bijzonder, omdat het er één was en misschien gewoon omdat ik die het eerst zag. Maar als draagband hadden ze er eentje van een tas gebruikt, wat het minder authentiek maakte.
Ik vertelde de vrouw dat ik erover zou nadenken en noteerde de woorden die ze me had verteld: “Isukuti, Luhya, monitor lizard”. Thuisgekomen ging ik gelijk Googelen en dit bracht me bij een YouTube video over de Isukuti dans. Ik zag hoe passioneel er gedanst werd door de Isukha en Idakho groepen, wat subgroepen zijn van de Luhya stam en ze lieten zien hoe de Isukuti trommel werd gemaakt. Ze legden ook uit waarom het een set van 3 is. De kleinste trommel is de zoon/het kind. De middelste maat is de moeder, de grootste is de vader. Zie hier de video. De vader trommel geeft aanwijzingen voor de stappen en bewegingen van de dansers, zoals een vader zorgt voor zijn familie en hen aanwijzingen geeft in het leven. De moeder trommel wordt gespeeld tijdens de hoogtepunten/heel swingende momenten, zij voegt smaak, gevoel toe, zoals een moeder dat doet voor haar familie. De zoon (het kind) trommel is als de tijdlijn, geeft het ritme aan van alle drummers. Deze trommel moet continue gespeeld worden, dit geeft aan hoe belangrijk kinderen zijn in families.

Wow, dit vind ik een mooi verhaal! Ik had mijn “trommel met een ziel” gevonden. Die avond vertelde ik mijn man over mijn dag, over de “eenzame trommel” en de set trommels. Hij adviseerde me de set te kopen, omdat dit was wat ik zocht; het verhaal. Daar had hij helemaal gelijk in! Dus de volgende dag kon ik niet langer wachten en ging terug naar de mevrouw; Carol. Ik probeerde mijn “pokerface” op te zetten, voor de onderhandelingen. Ik ben daar gewoon niet goed in, maar met vriendelijkheid een eerlijkheid kom je het verst en we kwamen tot een goede deal. Ik kocht ook een “mama trommel” voor één van mijn trommel-vriendinnen. Ik liet Carol een trommel gezin uit elkaar rukken, door hun moeder weg te halen, het deed me even zeer. Maar Carol vertelde dat ze een “nieuwe mama trommel” zou laten maken, zodat de familie weer volledig zou zijn. Hiermee maakte ik een mama in Nederland erg blij, dus ik nam ook haar mee.
Carol hielp me de trommels naar mijn auto te dragen, net tussen de buien door, gelukkig werd er niets nat. We knuffelden en beloofden elkaar weer te zien, wat een schat van een vrouw.
Ik ben super blij met deze op ambachtelijke wijze gemaakte, authentieke trommels als aanvulling van onze inrichting. Ik kan er maar niet van afblijven met mijn handen en ogen. Ik kan niet wachten om ze te laten zien en horen aan mijn trommel-vriendinnen en de Luhya ritmes met ze te ervaren. Wie weet zorgen ze ervoor dat ik een fantastische trommelaar wordt! ;)

Foto's: https://majestic.reislogger.nl/foto/isukuti-drums

Video:
Isukuti dance of Isukha and Idakho communities of Western Kenya:
https://www.youtube.com/watch?v=Zw3WSI8j8Bs