Traffic law handbook (het boekje in het dashboardkastje)

Vorige week was ik op weg naar de huisarts, als ik dat zo mag noemen...
Niet ver van waar we wonen is een praktijk met verschillende artsen. Een General Practitioner (GP), wat ik dus de huisarts noem, maar ook fysio's, psychologen etc. Eén van de huisartsen is een Nederlandse dame, die al 35 jaar in Nairobi woont. Zij heeft deze praktijk opgezet en het is erg succesvol. Zij werkt al zo lang als arts in Kenia, dat ze op goed de hoogte is van het Afrikaanse systeem, maar het op de Nederlandse manier aanpakt. Een combinatie die ik erg prettig vindt. Wij Nederlanders zijn bijvoorbeeld wél blij met een arts die bij een griepje geen antibiotica voorschrijft, wat hier helaas wel gebeurt. De verhalen gaan dat wanneer er geen medicijnen worden voorgeschreven bij een bezoek aan de arts (vaak de eerste hulp in het lokale ziekenhuis), het geen goede arts is. Wij denken daar anders over en geloven (weten?) dat je een griepje of een verkoudheid beter kunt uitzieken, dat antibiotica hierbij niet helpt. Zij verwijst ook door naar goede specialisten en weet welke ziekenhuizen je wel en niet kunt bezoeken, mocht je een ziekenhuis nodig hebben. Heel fijn om zo'n arts te "hebben" in een land waar de medische zorg niet altijd "top notch" is. 
Nu hoefde ik gelukkig alleen bloed te prikken en de zuster is hiervoor meestal beschikbaar, dus ik had geen haast, had ook gewoon ontbeten. Op ongeveer 2km afstand van de praktijk, werd ik aangehouden door de politie. Ik zal niet net zo uitgebreid over de politie vertellen als over de dokterspraktijk, maar laten we zeggen dat de politie nogal corrupt is en graag automobilisten aanhoudt voor kleine vergrijpen om geld te kunnen "verdienen", wat ze vervolgens in eigen zak steken. Dit is heel normaal hier en gelukkig weten de meeste mensen dat en vertellen elkaar de verhalen, waardoor je erop kunt anticiperen.
Wat bleek, mijn linker achterlicht werkte niet. Nu was ik de dag ervoor toevallig bij de garage (ook een blog waard) geweest en de monteur vertelde me dit al. Hij zou een bolletje voor me regelen, dan kon ik even langskomen als ik in de buurt was, dan zou hij het voor me vervangen. "Zolang de politie me maar niet lastig valt", grapte ik nog... Karma? ;)
Leugentje om bestwil; "Sorry meneer de agent, ik ben gister nog bij de garage geweest en alles was toen goed. Het lampje moet vandaag net kapot gegaan zijn, ik was me er niet van bewust".  Agent: "geloof je me wel, dat hij nu echt stuk is?". Ik: "Ja hoor meneer agent, ik geloof u". Maar ik leg nog een keer uit dat ik me er niet van bewust was, dat hij het gister nog deed. Herhalen is hier gebruikelijk.
Agent: "Wil je anders even komen kijken? Dan help ik je checken". En hij dus op mijn rem drukken, in mijn auto, terwijl ik erachter sta... "Nee dank u, ik geloof u echt wel". Agent: "Ik moet je hiervoor bekeuren, het is een vergrijp". Ik: "Dat is vervelend, want ik wist het echt niet". Agent: "Toch zal ik je ervoor moeten bekeuren, anders ga je mee naar het buro". Ik: "Okay, dat is goed, laten we gaan". Dat wilde ik natuurlijk helemaal niet, maar ik wilde een beetje bluffen. Hij wilde instappen bij me in de auto. Ik: "Sorry, maar niet in mijn auto". Agent: "Okay, dan volgen we je naar het politieburo". Ik: (he bah, ik heb geen zin in het buro) "Dat is okay, maar laat me dit vergrijp eerst even opzoeken in mijn handboek" en ondertussen pak ik het "Traffic law handbook" uit mijn dashboardkastje, die ik een tijdje terug heb gekocht, voor Maurice één en voor mij één, voor "het geval dat". Ik moet hem toch eens gebruiken :) Ondertussen heeft de agent mijn rijbewijs, waarmee ik niet blij ben, want hij kan me laten betalen om hem terug te krijgen. Hij loopt even bij me weg en ik ga quasi rustig in het boek zitten kijken. In de index zie ik niet gelijk een "probleem met lampjes", dus ik blader rustig het boekje door. Na 1 minuut ongeveer staat de agent naast me. "Heeft u het al gevonden?". Ik: "Nee, sorry dat duurt wel even...Mag ik ondertussen alstublieft mijn rijbewijs terug?".  En dat doet hij ook nog! Ik blij, we komen ergens... Hij loopt weg om bijna gelijk weer om te draaien en ziet mij nog steeds in het boekje bladeren. Agent: "Waar bent u naar onderweg?" Ik: "Ik heb een doktersafspraak, hier om de hoek". Geen leugentje, maar het komt me wel goed uit, want ik heb het idee dat Afrikanen dit wel heel belangrijke afspraken vinden.  Agent: "Weet u wat, ik vergeef u voor deze ene keer, maar laat vandaag nog het lampje vervangen". Ik: "Dat is heel aardig van u, agent. Ik zal het zeker doen". Ik berg mijn boekje weer op, mijn rijbewijs ligt nog ergens, maar ik rij gauw weg, voor hij zich bedenkt. HA! Deze agent heeft niets aan mij verdient vandaag, daar was het me om te doen. Toch weer gelukt, met dank aan "het boekje". :)
Soms is Kenia best leuk, maar vooral als dit soort dingen lukken en je geen haast hebt. Want het ergerde deze agent volgens mij dat ik absoluut geen haast leek te hebben.
Het corrupte Kenia, veel buitenlanders die hier wonen zeggen een haat-liefde verhouding met het land te hebben en zo voel ik het precies. Dit was een goede dag, ook toen ik later de garage belde over dit verhaal ("Nee echt!?" zei hij nadat ik vertelde dat ik toch was aangehouden) en een uurtje later, na mijn boodschappen mijn lampje bij hem heb laten vervangen. Zonder kosten, want "je bent vaste klant". Heerlijk, vind ik dat dan! Jammer dat op de terugweg de agent niet meer langs de weg stond, anders had ik vriendelijk naar hem gezwaaid...met drie (!) werkende remlichten.
PS. Ik weet wel dat ik eigenlijk "bureau" hoor te schrijven, maar "buro" is gewoon zoveel makkelijker...